صدای هق هق من

 

صدای هق هق من  

پیچید در گلویم

وقتی که هق هق من 

پنهان شد ز یاران 

وقتی که دردهایم 

در دل شد کتابان 

وقتی که آن کتابان 

خاک خورد و شد تلنبار 

وقتی که رفتم از یاد 

بی آنکه دانم .......................

دریای اشک خشکید  

  چشمه حسرت جوشید

 آرزوها ز یاد رفت 

 از بس که ماندم تنها

من ماندم فی مابین 

 جاده 

وقتی شکستم از غم 

امید را ز یاد بردم  

ولی صد افسوس 

وقتی که هق هق ام را 

فرو دادم ز ترسم 

خط خوردم ز دنیا 

وقتی که........................  

شاعر: مریم فارسی

غریبانه

دنیا همین 

غریبانه به دنیا آمدن 

با آرزوهای کودکی بزرگ شدن 

شادیها را به فراموشی سپردن 

غم ها را با جان و دل پذیرفتن 

دل های آئینه ای را کدر کردن 

کلمه دوستی را سو استفاده کردن 

در گرداب تنهائی دست و پا زدن 

در مرداب دل شکستگان غرق شدن 

امواج پر تلاطم دریای حسرت را دیدن 

طناب باهم بودن ها را از هم گسسستن 

جدا زهم شنیدن ............... و دنیائی اشک بیهوده ریختن 

دنیا همین 

در انتهای پائیز 

مانند قطرات باران 

غریبانه به خاک سرد رفتن 

دنیا همین  

مهربان بودن و آموختن مهربان ماندن 

لیک........................ 

دنیا همین 

گریستن و نداشتن شانه ای برای تکیه کردن 

دنیا همین 

غریبانه به دنیا آمدن و ز دنیا رفتن 

دنیا همین.............................................................................

شاعر:مریم فارسی

شنیدم و شکستم

شنیدم و شکستم 

چشمه چشمانم خشکید  

گره های فشرده در گلویم ماند 

من ماندم و دنیای غم 

یکی دیگر هم از بین ما رفت  

من ماندم دنیائی از خاطرات و حسرت 

کم مانده اند ........................

من چه کنم؟ 

خدایا تو که به یک باره غصه های بی شمار را به من میدهی 

چرا درمانی برای آن نمی گذاری؟
شاعر:مریم فارسی