غصه هایم ورق خورد

 قلبم 

      

همان دل آئینه و صیقلی بود 

همان دل صاف و زلال از کینه ها 

همان کتاب خالی از خاطرات تلخ 

منم همان که دل بسته بود به شادی 

دل خسته ام کنون  از غم 

منم همان بریده ز دنیای تو  

             خداااااااااااااااااااااااااااااااااااااااااااااااااااااااااااااااااا 

 خدایا 

من چه کرده ام که اینگونه 

ثانیه به ثانیه شکستنم را مشاهده میکنی؟  

خدایا 

من چه کرده ام  که اینگونه 

به فاصله یک دم و بازدم اشکانم را می نگری؟ 

خدایا آن دل صیقلی 

اکنون پر شد ز غم 

شادی هایم خط خورد 

غصه هایم  ورق خورد 

گریه هایم زیاد شد 

بغض هایم بی شمار شد 

امیدم ناامید شد  

رنگهای زندگی  برایم بی رنگ شد 

خدایا  

زمان غم هایم ناتمام و شادی هایم کوته شد

اکنون مثل همان کمان خمیده ام  

خدایا  

همین را می خواستی؟ 

خدایا مگر نمی گفتی؟!

دوست نداری بندگانت ناراحت باشند؟! 

پس اکنون  بنگر 

که همان دل صیقلی (آئینه ای) هزار تکه شد 

بنگر که .................... 

شاعر: مریم فارسی