خداوندا اگر روزی بشر گردی ... زحال ما خبر گردی ... پشیمان می شوی
از قصه خلقت؟ ... از این بودن، از این بدعت؟ ... خداوندا تو می دانی که
انسان بودن و ماندن در این دنیا چه دشوار است ... چه زجری می کشد
آن کس که انسان است و از احساس سرشار است.
خداوندا! چرا تنهای تنها،ولی سرشار از احساس؟
شاعر:مریم(تا حدودی)
چه زجری میکشد آنکس
که پر احساس و پرعشق است
ولی در بطن این دنیا
نباشد مرهمی بر کس
آه از این تنهایی.
چه متن قشنگی
مرسی از نظر دادنتون
خوشحال می شم بازم سر بزنی
چه پست خوبی ... چه عکس پر معنایی ...این پستت سوالایی که من روزی هزار بار ازش میپرسم ...!!!