چشمانی به سیاهی شب............

جعبه مداد رنگی هایم 

دگر رنگ و نشانی ندارد 

آنها ترسیم می کنند یک چهره ای مبهم 

چشمانی به سیاهی شب 

اما پر از ستاره با تلألوئی چشمگیر

ستارگانی که دانه دانه  

گونه هایش را ستاره باران می کنند

آنها هر کدام بیانگر یک کتاب الم و اندوهند   

لبهائی به سپیدی روز 

اما نشانگر خستگی های ناتمام از دنیا

قلبی شکسته تر از آنچه که 

هرکدام شما ها می اندیشید  

در این جعبه مداد رنگی 

دگر مدادی بجز سیاه و سپید نمانده  

پاک کن لبخند ها را پاک کرد 

چشمانی به سیاهی شب 

دلی به گرفتگی آسمان تیره دل 

قطره هائی از جنس ستاره

با تلالوئی چشمگیر 

اکنون غلطان بر روی 

گونه های یک ناشناس 

بغضی به عظمت یک رعد 

اما خموش 

در سکوت شبی 

به بلندای یلدا 

گریستن در سکوتی مبهم 

رسام چه زیبا رسم کرد  

این همه .................

 آنکه در .......................  

   شاعر: مریم فارسی