مسافر

وقت رفتن شد ومن باید برم

انگار یه عمر که در قفسم

حالا وقت پر کشیدن من

من حالا منتظر یک سفرم

سفری از شب تاریک به سحر

 رد شدن از لحظه های بی ثمر 

 عبور از روزای سخت و در به در 

حال وقت سفر باید برم 

رفتن و تازه شدن مثل بهار  

گذر از خزون سرد انتظار

 رسیدن به ساحل خوشبختی ها 

دل من،ای دل من طاقت بیار 

من حالا خود خود مسافرم 

از شب و تنهائی ها می گذرم 

می رم و پا می ذارم تو جاده ها 

ظلمت شبای سرد و میشکنم 

دل من فقط به فکر رفتن 

تو سرم هوای پر کشیدن 

حالا جاده ها و من همسفریم 

وقت آزادی از زندون تن 

 وقت آزادی ز زندون غم 

شاعر: مریم فارسی