درباره من
بیو گرافی
نام ........................مریم
شهرت....................آواره
جرم.........................به دنیا آمدن
شغل.......................بیچارگی
گدای........................محبت
محکوم.....................به زندگی
خوراکم.......................اشک
کلامم...........................غم
درسم..........................عشق
استادم........................تجربه
فریادم..........................سکوت
وطنم............................غربت
گروه خون.......................ََABO
آدرس.............................شهر عشق _ خیابان بی وفا _ چهارراه تنهایی _ کوچه جدایی _
پلاک بی خیالی
ادامه...
پیوندها
جدیدترین یادداشت‌ها
همه- [ بدون عنوان ]
- بعضی وقتا
- وصف حال
- دلم برای یک معجزه تنگ
- [ بدون عنوان ]
- سوگند به
- تلخی زندگی
- دوست
- خواهم رفت
- بوی زندگی
- چقدر دوست داشتم
- به خدا بگو...............
- درد دل
- [ بدون عنوان ]
- چقدر سخت ...........
- مطمئن نبودم ................
- بارها و بارها
- می خوام برم
- واژه ها یاریم نکرد
- قسم
- زندگی چیست؟!
- گاهی...........
- پدر
- کویر دل
- فکر و قلم
بایگانی
- فروردین 1394 1
- اسفند 1393 1
- بهمن 1393 1
- دی 1393 1
- بهمن 1392 1
- آبان 1392 3
- مهر 1392 5
- مرداد 1392 1
- اردیبهشت 1392 1
- بهمن 1391 1
- آذر 1391 1
- آبان 1391 3
- مهر 1391 2
- تیر 1391 1
- اردیبهشت 1391 1
- فروردین 1391 2
- اسفند 1390 2
- بهمن 1390 3
- دی 1390 4
- آذر 1390 3
- مهر 1390 3
- شهریور 1390 2
- مرداد 1390 1
- خرداد 1390 2
- اردیبهشت 1390 3
- فروردین 1390 4
- اسفند 1389 2
- بهمن 1389 2
- دی 1389 4
- آذر 1389 2
- آبان 1389 3
- مهر 1389 5
- شهریور 1389 2
- مرداد 1389 5
- تیر 1389 6
- خرداد 1389 5
- اردیبهشت 1389 6
- فروردین 1389 3
- اسفند 1388 3
- بهمن 1388 5
- دی 1388 9
- آذر 1388 13
- آبان 1388 13
- مهر 1388 8
- شهریور 1388 13
خسته ام از این همه لبخند های اجباری
خسته ام از این همه لبخند های اجباری
خسته ام از این همه محبت های تصنعی دیگران
خسته ام از این همه دو روئی
خسته شدم از این همه نارو خوردن در قبال محبت ها
خسته ام از این همه دل شکستن ها
خیلی سخت که چشمات پر بار اشک باشه
ولی بلاجبار پنهانش کنی
خیلی سخت به چشم مزاحم نگاهت کنن
و مجبور باشی بری
اما به روی خودت نیاری
خیلی سخت
خسته ام از این همه بغض نگهداشتن
دارم میخوانم
ترانه رفتن
منم همون مسافر
دیدید چه تنهاست؟
نینوازی می نوازد
ترانه رفتن من و
باید دیگه برم
نوای دوباره جدائی ، بی همسفری ، تنهائی
میدمد نغمه تلخ نبودن را .............
این است توصیف تنها ماندن
دارم میرم از این دیار
شاید که روزی
گریه ها خنده شوند (کسانی که از بودنم ناراحتن)
روی هر قاصدکی
پای هر برگی
در گوشه گوشه صفحه های مانده زندگی
خواهم نوشت
وصف حال خویش
می فرستم
از دیار غربت سرگذشتی از خویش
تا بفهمند این همون ...................
شاید که روزی
باور کنند................
شاعر: مریم فارسی
دلم گرفت
سلام
راستی که ما تو این دنیا خیلی تنها هستیم .خیلی می ترسیم از این دنیا. هر روز صبح رو شب می کنیم و بالعکس. وهرروز با یکسری سوالات تکراری که مدام از خودمون می پرسیم ،" که من کیم ؟ چرا به این دنیا اومدم ؟ چه قدر من حس می کنم که تنهام ، با خودمون کلنجار می ریم .راستی آخر دنیا چی میشه سوال خیلی متداول همه ماست که ما سرنخ کلی درباره ش نداریم و باید تجربه اش بکنیم خلاصه بگذریم دنیا همین بوده و همین طور خواهد بود اما به نظر من آدم باید متفاوت با نسل قبلیش زندگی کنه و به نوعی لذت جدیدی رو تجربه کنه .گوته میگه کسی که از 3000سال عبرت نگیره واقعا بیهوده زندگی کرده ......
نمیدونم الان چرا الان دارم اینا رو می نویسم شاید به نوعی از شعرت تاثیر گرفتم .
وبلاگ خوشگلی داری با تمام احترام لینکت می کنم
مریم این شعر بالای خیلی قشنگ بود