هوای این دل ابری
چشام هواش بارونی
ببین این قطره هارو
چقدر غمگین بمون
چقدر تنها بخونم
چقدر سخت خداا
اگه تنهائی خوب بود
چرا دل آفریدی ؟
چرا عشق آفریدی؟
مگر تنهائی زیباست؟
تمام خاطراتم
تمام گریه ها
تمام خنده هایم
خداوندا
چگونه دل کنم من
از این همه ......................
خدایا.............................
شاعر: مریم فارسی
هوای گریه د ارم تو این شب بی پناه
دنبال تو می گشتم دنبال یک تکیه گاه
دنبال اون دلی که تنهاییمو بشناسه
دستای عاشق من لبریز التماسه
مگه می شه یه پرنده بمونه بی آب دونه
مگه می شه که قناری توی بقض آواز بخونه
اگه تو بری زپیشم من همون قناری می شم
که تو بغض و گر یه هاشم دیگه می خوام با تو باشم
مگه می شه که ستاره توی آسمون نباشه
یا گلی به خاطراتم عطرویاد تو نپاشه
اگه تو بری زپیشم من همون ستاره می شم
که تو هفتا آسمونم نمی خوام بی تو بمونم
کجایی مریم؟
خیلی وقت اینورا نیومدیا
رسیدن بخیر
هوای سفر کرده دلم
ولی باید بدونم به کجاو با چه سختی
همیشه رفتن راه چاره نیست
سلام مریم جان
تنهایی اونقدر ها که فکر می کنی بد نیست
دنیاییه واسه خودش
شعرت زیباست و حکایت از دلتنگی داره
به قول شاعر نگران نباش این نیز بگذرد
غیر آن زنجیر زلف دلبرم
گر دوصد زنجیر آری بر درم...
سلام
دل نیاید کند...باید کنار اومد.باید حفظشون کرد.
برقرار باشی.