چقدر سخت خدایا

 

چقدر سخت با ذره ذرۀ وجودت به بودن کسی عادت کنی و

روزی به خودی بیائی که مدتهاست از دستش دادی و نفهمیده بودی

چقدر سخت با تمام وجود به خاطر علاقه ای که به تک تک دوستات داری محبتی سرشار از صداقت کنی و روزی بفهمی که تمام این کارها خریت محض بوده و بس. بفهمی معنای عاطفه از دنیا پاک شده

چقدر سخت روزی به خودت بیائی و ببینی دور و برت خلوت خلوت.

ببینی تمام اونائی که همیشه کلامی جز محبت و رفتاری جز عاطفه باهاشون نداشتی ، الان براشون غریبه ای

چقدر سخت الان دیگه تنهاترین باشی... با هرکی ناراحتی هات بخوای بگی تا سبک بشی ،رفیق نیمه راه باشه .

دیگه شنونده و سینه ستبری برای گریستن و سبک شدن در دنیا وجود نداشته باشه و نداره

چقدر سخت که دیگه اون همه شور و هیجان - اون همه صداقت ها - اون همه پشت هم بودن ها - همه و همه از صحنۀ روزگار محو شده باشه.

دیگه لبخندهای صادقانه - رفاقت های عارفانه

هیچ کدوم در این دنیا معنا نداره

الان دنیا فقط شده

چقدر سخت 

در جواب خوبی هات ، نارو زدن

در جواب دوستی هات ،نامردی کردن

در جواب صداقتت، دروغ و دروغ 

در جواب همکاری کردنت در سختی ها، پشت پا زدن

این دنیا ................... 

شاعر: مریم فارسی