چقد دلم گرفته
غبار غم نشسته
دیدی دلم شکسته؟
دیدی که دوستی گم شد
دیدی رفیـــــــــــق کم شد
در این ساحل غربت
در این امواج پر شور
در این ساکتی و شور
دگر یاری نمونده
دگر همدم و مونس
دگر همراز و .........
دیگه اون مهر و مستی
دیگه اون شور و هستی
همه رنگشون باخت
دیگه رؤیای راستی
همه ................
چقدر دلم گرفته
..................
شاعر: مریم فارسی
اگر نیستم،
مرا ببخش....
اگر کم ام، آنقدر که پیدا را نا پیدایم،
مرا ببخش....
اگر دیر می آیم،
دیر در می یابم،
دیر می خواهم،
مرا ببخش......
سلام
خوبی؟
در این دنیا تک و تنها شدم من
گیاهی در دل صحرا شدم من
چو مجنونی که از مردم گریزد
شتابان در پی لیلا شدم من
چه بی ثمر می خندم
چه بی اثر می گریم
به ناکامی چرا رسوا شدم من
چرا عاشق چرا شیدا شدم من
سلام مریم جان ...
نوشته هات باز هم بوی غم میده امیدوارم روزیو ببینم که میام توی وبلاگت و فقط امید و آرزوهای قشنگتو میخونم و اینکه چقدر خوشحالی ...
در مورد کامنتی هم که برام گذاشته بودی، مثل اینکه جریمه نقدی حجاب را دوباره برداشتند از بس آبروشون رفت اما در کل به نظرم با تمام محدودیت ها، دختر پسرا کاراشونو می کنن حالا نمی تونن برن کیش هتل بگیرن اما خیلی کاراییو می کنن که دولت تا ابد هم نمیتونه جلوشونو بگیره و خوبیه جوونای ایرونی هم همینه که خلاقیت دارن ...
به هر حال امیدوارم روزی همین محدودیت ها هم برداشته باشه تا معنی مطلق آزادی را حس کنیم ...
مریم چرا انقدر غم؟
اخه اینم شد شعر؟ هرکی با ننه اش قهر میکنه میره شاعرمیشه شعر فقط شعرای سهراب با اجازه/