سالهاست که جاده ها
در سکوتی اجتناب ناپذیر
به راه خود ادامه می دهند
سالهاست که دیگر در رؤیاهایم
خبری از دوست نیست
سالهاست که غنچه های لبخندم
دیگر نمی شکفند
سالهاست که گلهای خنده ام
دیگر پژمرده شده اند
سالهاست خواب هایم
جایشان را به شب زنده داری داده اند
سالهاست که دیگر خوشی جایش
را به غصه های ناپایان داده اند
سالهاست که اشکهایم
گاهی سراب است
گاهی .............
سالهاست که دلم
گاهی بارانی و دلگیر
گاهی نومید
و گاهی سرد و بی احساس
سالهاست رو به سقوطم
سالهاست دریای شادی ام
جایش را به اقیانوس غم داده است
قلمم فقط می نویسد پایان
اما..................
سالهاست........................
شاعر:مریم فارسی
سلام دوست عزیز
منونم از حضورت
نوشته هاتون واقعا زیباست
بهتون تبریک میگم به خاطر این مطالب زیبا.............
در اولین فرصت لینک خواهید شد.
چرا اینقدر غمگین؟!
خوب ست یادمان باشد خدا عالم را آدم را سیاه و سپید را زیبای زیبا آفرید اگر بنگریم !