موج غریب

 

موج غریب  

        غم را  

بنگر در نگاهم 

شمع امید و لبخند 

      ذوب شد از وجودم

  آئینه بشکسته ام 

کتابی فرسوده ام 

   همان تار خمیده 

          همان چنگ خموشم   

دل خسته ام خرامان 

     دل بسته ام  به اشعار   

سکوت مبهم اشک

صدای گنگ و  پردرد 

تنهاتر از مریم م 

بی هم صدا چون ........... 

همان ره مه آلود 

همان شناگر  

در اقیانوس خلوتم 

همان ................. 

 منم در اوج رفتن 

منم در بند ماندن 

منم.............. 

موج  

   غریب............... 

شاعر: مریم فارسی