بن بست

هجوم بن بست را دیدی؟ 

هم پشت سر؛هم رو به رو؛هم در کناره ها  

خدایا چرا اینگونه شد؟ 

گناهانم بسیار بود؟ 

قطار غم را دیده ای؟ 

کشتی زیبای لبخند را  بر سطح اقیانوس خنده دیده بودی؟ 

دیدی چگونه 

مثلث برمودا آن را با بیرحمی به اعماق اقیانوس فراموشی کشاند .

پرچمی را به یاد آن خاطرات شیرین که با کشتی لبخند و خنده غرق شد برافراشتم.  

این منم با فانوس دریائی امید که مینگرم بر دوردستها؛منتظر همان لبخندها و خنده ها 

مینشینم تا ابد- برای رسیدن به خوشحالی هائی  ابدی.

شاعر:مریم فارسی